Diapason d’Or reward 2023

Wij zijn trots om de Diapason d’Or reward 2023 te ontvangen!

Het toonaangevende Franse magazine voor klassieke muziek Diapason Magazine heeft in Januari 2023 de Ilumnia Magister MK2 bekroond met een Diapason d’Or award in het bijzonder voor de weergave van klassieke muziek. Hieronder een vrije vertaling van het testverslag.

“Alles wat de beweging van een luidspreker belemmert, schaadt de zuiverheid van het geluid. Wat trilt, wrijft en het bruikbare signaal dwarsboomt, verpest de nauwgezette zorg die wordt besteed aan wat eraan voorafgaat (opnames, bronnen, elektronica, kabels, enz.).

En de mogelijke oorzaken van signaalverslechtering zijn legio. Tegelijkertijd is het niet eenvoudig om de lucht met snelheid en precisie te verplaatsen: het vereist energie, een minimum aan traagheid en uitstekende controle over de kleinste verplaatsingen van het membraan. Wat dan te doen? Weergeven zonder membraan? Het is mogelijk. Dit wordt bereikt door de lucht te ioniseren, maar dit werkt alleen bij hoge frequenties en wekt weinig energie op; het is weleens gedaan met de ionofoon van Siegfried Klein, een uitvinding uit 1952, overgenomen door Magnat op zijn twee- MP-02 plasmater in de jaren 80. Een andere weg, kiezen voor een gigantisch membraan, om grote hoeveelheden lucht verplaatsen: dit is de manier van panelen, dynamisch, elektrostatisch, wat dan ook. In dit geval heeft u grote oppervlakken nodig: het is daarom duur en delicaat.

We spoelen terug naar België, 2010. Tom en Jef Nuyts zijn twee liefhebbers van geluidsweergave die net zo enthousiast zijn over techniek. Hun droom, een breedbandige elektrodynamische luidspreker, gemakkelijk te plaatsen en volledig bevrijd van de mechanische beperkingen die verband houden met het niet-lineaire gedrag van de perifere ophanging (aan de voorkant van de conus) en de spreekspoel.

Concluderend dat luidsprekers structureel door hun mechanische ophanging beperkt zijn, wordt het Ilumnia-project gelanceerd. Zoals de twee broers uitleggen, is deze naam afgeleid van het Latijnse Illuminare wat “licht werpen op” betekent. Een echte uitdaging. Want het verwijderen van ophanging en spreekspoel, riskeerden maar weinigen. In 1997 kreeg de Pioneer S-LH3/TAD TSM-300 speaker een 15 cm driver zonder ophanging, voorzien van een lange spreekspoel en twee spiders.

De oplossing van de gebroeders Nuyts: een 8” (20 cm) transducer uitgerust met twee concentrische spoelen, de eerste om de conus te bewegen in overeenstemming met het muzikale signaal, de tweede aangedreven door een controller, om de rol van
“elektromagnetische ophanging” te bewerkstelligen. Met een min of meer stijve vering, à la carte in te stellen.

Een eerste werkend prototype werd gelanceerd in 2013. Er waren nog vier jaar nodig om ’s werelds eerste zwevende conus, de LEMS driver, waarvan het gedrag voor 99,7% lineair is, te verfijnen. De bewegende massa is slechts 15 g. In 2017 werd het eerste model Magister gelanceerd met vele positieve reviews als gevolg. De recente MkII-versie verbetert de respons van de LEMS verder, nu lineair van 35 Hz tot 9,5 kHz (vergeleken met 5,5 kHz op de I-versie), de frequentie waarop een soft dome silk directionele tweeter geplaatst in een ogief precies ingrijpt. De kast is gemaakt van gefreesde delen van multiplex van maritieme kwaliteit en heeft drie min of meer verborgen baspoorten. Het meegeleverde filter voor bi-wiring bevat instellingen voor mogelijke aanpassing van het niveau van de transducers. Tot slot zorgen aluminium platen voor een onberispelijke afwerking, van dichtbij en veraf.

Luisteren

“Een luidspreker produceren met echt geluid alsof het uit een natuurlijke bron komt”, dat is het doel van de gebroeders Nuyts met de LEMS en de Magister MkII. Laten we het voorbeeld nemen van een luisteraar van een symfonie in een gemiddelde zaal (bijvoorbeeld de aula van Radio France), bijvoorbeeld op de achtste rij. Laten we het niet eens hebben over de soundstage, enorm, diffuus en zeker niet gegroepeerd in twee rechter- en linkerpunten. Laten we ons in plaats daarvan concentreren op de textuur van geluiden en hoe energie zich verplaatst. Voor ons de strijkers, violen, altviolen, cello’s en contrabassen rechts, houtblazers achter in het midden, verder naar achteren de koperblazers en hoorns links, en achtergrond percussie. Hoe komt het dat we de fluit of de piccolo zo goed horen in het hart van deze zee van snaren? De resolutie en de dynamische microfoon. Ze zijn ook heel goed in de richting geplaatst; hetzelfde geldt voor de hoorn die solo speelt: hij is niet zo luid en toch nemen we hem heel goed waar. Wat betreft de snaren, wat een zachtheid, wat een fluwelen klank. De gelaagdheid, echt houtachtig, we nemen ze duidelijk waar en het blijft zacht, zacht, omhullend. Maar als de dirigent beslist, als alle koperblazers en houtblazers zich verenigen, ja, dan stormt het, het slaat neer, en hetzelfde geldt voor de strijkers.

Dit alles om te zeggen dat de Magister MkII, dankzij deze luidsprekertechnologie met een finesse en een totale controle speelt, zonder beperkingen, zonder tekortkomingen in lineariteit en bijna breedbandig, erin slagend een sensatie te reproduceren die heel dicht bij de omgeving beschrijving van het hierboven genoemde concert komt. Het is extreem zacht of krachtig, genuanceerd tot op het punt dat er micro-informatie wordt onthuld die normaal vaker wel dan niet verloren gaat, niet-directief en tegelijkertijd ultra-precies in het aangeven van de positie van instrumenten, zonder vervorming. Dit alles ook omdat de conus 360° rondstraalt, onder een hoek van 8° berekend voor optimale gerichtheid voor een zittende luisteraar. Nog een openbaring van deze luidsprekers: zelfs een bescheiden versterker, mits transparant en neutraal, brengt ze heel ver. Oordeel zelf…

– Geschreven door Frank Essink –